Kitap Yorumu: Hırsız - Tarryn Fisher (Love Me with Lies #3)

Tür: New Adult, Romance, Contemporary
Goodreads Puanı: 4.50
Orijinal Adı: Thief
Sayfa Sayısı: 312
Baskı Yılı: 2014
Çeviri: Meltem Türkmen
Yayınevi: Aspendos Yayınları

Kendime NotAşk sabırlıdır; aşk naziktir.Aşk övünmez ya da büyük konuşmaz.Aşkta kibir yoktur;Asla kaba, yavan ya da uygunsuz, bencil değildir.Kolay kolay sinirlenmez.Aşk yanlışların çetelesini tutmaz.Aşk güvenir, umut eder ve ne olursa olsun katlanır.Aşk asla eskimez.Onun için savaşacağım.

Caleb Drake, ilk aşkını asla unutmadı. Evlendiği zaman da. O evlendiğinde de. Hayat birdenbire dönüp dolaşıp aynı noktaya gelince Caleb'ın, soğuk ve çekici Olivia Kaspen'ı geri kazanmak için ne kadar ileri gidebileceğine karar vermesi gerekir. Ama hayatta her hareketin bir sonucu vardır ve çok yakında Caleb, bazen aşkın katlanılmaz bir bedelle geldiğini öğrenecektir. (Tanıtım Bülteninden)

Kitabı yeni bitirdim ve bu boğazımda ki düğümden kurtulamazsam her an ağlayabilirim. Mutluluktan mı yoksa çektikleri acılardan dolayımı ağlama hissi kitap boyunca geçmek bilmedi bilmiyorum ama bildiğim tek bir şey varsa oda lanet olası yazarı lanet olası hayal gücünden dolayı parçalara ayırmak istediğim. Caleb ve Olivia'ya çektirdiklerinin aynısını ona çektirmek istediğim!

Bir kadın nasıl hem böyle harika bir seri ve serinin en güzel kitabı Hırsız'ı yazarak hem de kendisinden nefret ettirebiliyor? Kitap boyunca aklımdan türlü işkence çeşitleri geçirdim. Kadını doğradım yaktım boğdum kırbaçladım ama lanet olası kitabın seyri değişmedi. Kadın! okuyucularının elinde kalsan paramparça olacaksın farkında mısın? 

Kaç seneee, kaç sene acı çekti Caleb ve Olivia. Haftalar değil, aylar değil bildiğin yıllar!!! Neden bu kadar çok hata yaptılar? Birbirlerini bu kadar sevmelerine rağmen neden hep birbirlerinden kaçtılar? Neden ben bu kahrolası kitabı okurken kendimi bu kadar bitik hissetmek zorundaydım? Neden Caleb'ın çektiği acıları bir bir okumak zorundaydım? Neden o her yenik düştüğünde, her çaresiz kaldığında benimde burada ellerim ve ayaklarımdan hisler çekilmiş gibi hissetmek zorundaydım? 

Acı gerçekte şu ki, eğer tüm bunları hissetmiyor olsaydım o zaman bu kadar harika bir seri olmazdı değil mi? O zaman bu kadar çok tutulmazdı. Bu kadar çok sevilmezdi. Tanrı aşkına yaşadıkları duygular verdikleri kararlar o kadar gerçekçiydi ki belkide kitabın beni en çok sarsan tarafı bu oldu. Bu histen kurtulmam lazımmmm. Kendime gelmem lazımm. Allahım kendimi uçurumdan atmama ramak kala birilerinin beni durdurması lazım! Çünkü ben o uçurumdan aşağı atlarken yanımda da Tarryn Fisher'ı kesinlikle götüreceğim. Onun daha fazla insanı sarsan, acı çektiren kitaplar yazmasına engel olmam lazım. 

Kitabı okurken ilk defa şunu düşündüm... Aşk gerçekten bu mudur? İnsan delicesine aşık olduğunda gerçekten yaşadığı tüm pisliklerin üstünü örtüp tekrardan gülümseyebilir mi? Aşk en zehirli durumların bile üstesinden gelebilir mi? Ben bu kadar yalan dolanı kaldırabilir miydim? Hayatıma nasıl devam ederdim? Ya da edecek gücü kendimde bulabilir miydim? İlk defa beni düşündüren bir kitapla karşı karşıya kaldım. Ve şuan öyle duygular yaşıyorum ki koşarak Ankara'ya gidip nişanlımın kollarının arasına girmeyi istiyorum. Bana sarılmasını ve hayatım sen deli misin? Okuduğun şey bir kitap hem de hayal ürünü olan bir kitap. Kimsenin hayat hikayesi değil ve asla bizim başımıza böyle şeyler gelmeyecek demesini isterdim. Bizim mutlu sonlarımız olacak değil mi? Böyle acılar çekmeyeceğiz... 

Daha fazla yazmak istemiyorum. Yoksa duygusala bağlayan bir şapşal gibi konuşmaya başlayacağım. Ama bu kitabı okumayanlar size diyeceğim şu ki, sizi ekseninizden kaydıracak bir kitap mı arıyorsunuz? O zaman kesinlikle bu kitabı okumalısınız! Böylesi bir kitabı hayatınızda kaç defa okuyabilirsiniz ki?