Yorum: Yağmur Yağarken - Lisa De Jong (Rains, #1)

Tür: New Adult, Romance,

Goodreads Puanı: 4.34

Orijinal Adı: When It Rains

Sayfa Sayısı: 400

Baskı Yılı: 2015

Çeviri: Duygu Yücel

Yayınevi: GO! Kitap

Hayatım bir gecede sonsuza dek değişti.

Beau benim ilk aşkımdı. Sonra her şey altüst oldu. Artık hiçbir şey eskisi gibi değil. Ona nedenini söyleyebilsem keşke. Ama söyleyemem. Hiç kimseye söyleyemem. Ona ne kadar ihtiyacım olduğunun farkında bile değilmişim. Ta ki gidişiyle yapayalnız kalana kadar.

Sonra Asher Hunt çıkageldi. Büyüleyici bakışları ve muzip gülümsemesiyle... Herkes ondan uzak durmamı söylüyordu. Oysa onun tek yaptığı beni esir alan acılarımı dindirmekti.

Ben, kaderimin o yağmurlu gecede mühürlendiğini sanıyordum ama Asher bana bunun sadece yeni bir başlangıç olduğunu gösterdi. Beni kurtardı. Bana yeniden umut verdi.

Ama şimdi hayatım bir sır yüzünden bir kez daha altüst olmak üzere…  

Daha önce Benim Uzak Yıldızım kitabı için, Go! Kitabın şu ana kadar en iyi kitabı olduğunu söylemiştim. Lafımı geri alıyorum. Yağmur Yağarken ondan çok daha müthiş, çok daha iyi ve çok daha mükemmeldi. Tarif edilemez bir kitap. Hem yüreğimi ezip geçen, hem de acılarımı dindirmek için yaralarımı öpen bir kitaptı.

Kitap benim için 3 bölümden oluşuyor. Şu resimde olduğu gibi, ilk işarete kadar olan yere kadar, üzücü. Sonrası gördüğünüz gibi kalbimi çalan yerler. Bir ara işaret koymaktan kitabı okuyamayacağımı düşünmüştüm. Hatta bir süre sonra sadece sayfalara koymaya karar verdim. Kimi zaman bir sayfada 2-3 yer oluyordu işaretleyebileceğim cümleler. Sonrası ise... 

Kalbimi güvenerek hiç tereddüt etmeden verdiğim adamın ellerinde parçalanışı izlediğim yerler. Kitabı yırtıp en baştan yazmak istememe sebep olan yerler. Kendimden geçtiğim, ağlamaktan gözlerimin kıpkırmızı olduğu sahneler... Kendimi toparlamam için bir saniye verin bana. Yoksa yine kendimi kaybedeceğim...

Kafamı kaldırınca Asher'ın çatık kaşlarla bana baktığını gördüm. "İyi misin?" diye sordu, işaret parmağını hafifçe yüzümde gezdirerek.

"Hayır," dedim. İyi olmadığımı ilk kez birine itiraf edebiliyordum. İyi değildim. Uzun zamandır da olmamıştım.

Pekâlâ, kendimi toparlayabildim sanırım. Hala enkaz gibiyim ama eskisi kadar değil en azından. Mesela ağlamaktan klavyeyi göremeyecek kadar kötü değilim...

Yalan söyledim. Hala kötüyüm işte. Yazarken gözlerim doluyor, yine ağlıyorum. Paramparça ediyor bu hikâye beni. O kadar tanıdık bir dokusu var ki kendimi bunlar gerçek değil diye kandıramıyorum. Hıçkıra hıçkıra, ağlamaktan burnum akacak hale gelene kadar akıttım gözyaşlarımı. Tutmadım kendimi. Zaten istesem de tutamazdım. 

Dudaklarını çekip alnını alnıma dayadı. 'Ne kadar özel olduğunun farkında mısın?’
‘Seninleyken farkındayım,’ diye fısıldadım.
Parmaklarını kollarımda gezdirince bütün vücudum titredi. ‘Ben olsam da olmasam da her an öyle hissetmeni istiyorum.’

Kaldıramayacağım şeyleri okumayı sevmiyorum. Çünkü ben güzel bir kitap okuduğunda, hayal ile gerçeği çoğu zaman ayırt edemeyen biri olup çıkıyorum. Hikâyelerin içine girer, bizzat yaşanılanlara şahit olurum ben. Onları okumam! Haliyle acılarını da kendi acım gibi hissederim her zaman. Şimdi tüm bu yaşanılanların sarsıntılarını da uzun bir süre hissedeceğim. Hatta bir kaç gün evde zombi gibi bile dolaşabilirim. 

Ama kitabı okuduğum için pişman değilim. Hayatıma acı ama bir o kadar da güzel dokunuşu oldu bu kitabın. Hiç bir zaman unutamayacağım, ufak bir anı gibi kalacak bende hikâyesi. Zaman zaman ders çıkaracağım bu anıdan. 

'Uyandın mı?'
Düşüncelerimden sıyrılıp kafamı çevirince Asher'ın güzel mavi gözleriyle bana baktığını gördüm. Güneş pencereden girip ışıl ışıl parlayarak gözlerini hatırladığımdan daha da muhteşem bir hale getiriyordu.
'Uyandım sanırım.' Gülümsedim.
 'Çok sevindim çünkü uyurken ne kadar sevimli olsan da uyanıkken daha bir nefes kesici oluyorsun,' dedi parmak uçlarını çenemde gezdirirken. 

Asher Hunt. Sen benim sonsuzum olacaksın. İhtiyaç duyduğum her an yanımda olacağını biliyorum. Adım atmakta zorlandığım zaman bana korkulacak bir şey olmadığını yılmadan, tekrar tekrar gösterecek, destek olacaksın. Hayatın çok kısa olduğunu, yaşadığım müddetçe mutluluğa dair birçok anı biriktirmek için önümde değerlendirmem gereken fırsatlar olduğunu hatırlatacaksın. Tüm acılara rağmen yaşamanın hala güzel olduğu öğreteceksin bana. 

Her şeye rağmen, sevmekten korkmamayı öğreteceksin.

Not: Kitapta işaretlediğim şu yerler var ya hani. Bir kaçından alıntılar hazırlayacağım arkadaşlar. Instagram hesabım üzerinden paylaşacağım. Takip etmek isterseniz, sizi şuraya alabilirim. ^_^