Alev - Karen Marie Moning (Fever #7)

Tür:  Urban Fantasy, Paranormal,

Goodreads Puanı: 4.10

Orijinal Adı: Burned

Sayfa Sayısı: 538

Baskı Yılı: 2016

Çeviri: Can Besen

Yayınevi: Artemis Yayınları

MacKayla Lane, ölümcül kitap Sinsar Dubh’a karşı verdiği büyük mücadelenin işe yaradığını sanıyor. Oysa kötülüğün pençesi, hiç olmadığı kadar yakınında. Baştan çıkarıcı, doymak bilmez Fae ile insanların arasındaki duvar yıkıldığında, ölümsüzler, gezegeni mahvetmeye başladı. Dublin artık bir savaş alanı. Şehir, Kırağı Kral’ın buzlarından arınıp ısındıkça hararet artıyor, tehlikeli sınırlar aşılıyor ve tutkuların alevi ortalığı kızıştırıyor.

Mac’in güvenebileceği tek kişi tehlikeli ölümsüz Jericho Barrons, ancak onların arasındaki tutkulu bağ bile ihanetle sınanacak.

Burası hayatta kalmanın hiç bitmeyen bir mücadele gerektirdiği, iyi ve kötünün birbirine karıştığı ve her ittifakın bir bedelinin olduğu, vahşi bir dünya. Ve Mac, karanlık güçlere karşı girişeceği destansı savaşında kime güvenebileceğini seçmek zorunda.

“Bir düşmanın seni yenmesinin iki yolu vardır,” demişti. “Ölürsün. Ya da denemekten vazgeçersin. O Zaman da ölürsün.”

Tanrım kitap bitti bende bittim. Lanet olsun bu nasıl kitaptı öyle? Karen Marie Moning beni her defasında nasıl şaşırtabiliyor? Bu seferki şaşırtması ise hiç beklenmedik şekilde gelişti. Kadın 6 kitaptır azar azar verdiği bilgi kırıntıları ile okuyucuları çileden çıkartırken, Alev'de resmen ortalığı kasıp kavurmuş! Bu kadar bilgiyle ne yapacağımı şaşırdım!

Bu kadar çok şey öğrenmek istemiyordum ben. Kitaptaki gizemi seviyordum. Artık gizem kalmamış gibi hissediyorum. Artık geriye kalan sadece olayların nasıl gelişeceğine kafa yormakmış gibi.

Alev... Tüm kitapların arasında en farklı olanıydı. En değişik. En açık. Karakterlerin hep başka yönlerini gördük. Bir geçiş kitabı gibiydi daha çok. Bir takım olaylar olacak, hazır olun uyarısı verirmiş gibi. Devamı için sana adrenalin pompalıyormuş gibi. Ve bir sonraki kitapta bu kadar adrenalinle başa çıkamayıp, en yakın direğe toslayacakmışız gibi.

Heyecanlanıyorum. Kitap boyunca heyecanlıydım ve gitgide artıyor da.

Ryodan.. Ah Ryodan'ın iç yüzünü görebilmek çok farklıydı. Barrons'tan daha çok dikkatimi çekti kitapta benim. Kaldı ki Barrons'u da daha fazla hemde çok daha fazla tanıma şansı elde edebilmişken benim gözüm hep Ryodan'ı aradı. Barrons'u biliyoruz zaten tanıyoruz. Vahşi adam. Acımasız adam. Dışarıdan nasıl görünüyorsa içi de aynı. Ryodan ise öyle değil. Barrons seni en başından uyarıp ben vahşiyim benden uzak dur derken, Ryodan seni parçalara ayırırken bile sana vahşi olduğunu göstermeyecek biri. O yüzden Ryodan'ı daha fazla tanımak istiyorum. Onu o yüzden seviyorum. Onu Mac'in gözünden değil de Dani'nin gözünden okumak istiyorum.

Bookstagram || Kristal Kitap (@kristalkitap) tarafından paylaşılan bir fotoğraf (27 May 2016, 07:55 PDT)

Ve ufak bir hayal kırıklığı... Mac, geri dönüyor ama o nasıl bir geri dönüştür. Lütfen sen git, Dani gelsin iye yalvardım kitap boyunca. Mac, eskisinden daha kötü lafı hiç uymuyor. Hiç yakışmıyor. Çok pasifti Mac, Alev'de sadece bir araçtı. Diğer karakterleri gözetlemeye yarayan bir araç. Tek işlevi oydu.

Asıl Dani, çok daha kötü, çok daha acımasız bir karaktere bürünmüştü. Bu halini sevdiğimden emin değilim ama nefret de etmedim. Ona hem yakışıyor hem yakışmıyor gibi. Gerçi bana eski uçarı Dani mi yoksa acımasız Dani mi deseler, her ikisi de derim. Lütfen karışık olsun, sade sevmiyorum.

Ah Tanrım, kitap hakkında saatlerce konuşabilirim fakat yazıyı sonlandırmak istiyorum.

Sadece son olarak şunu söyleyeceğim; 6 kitap boyunca sorularımızın cevaplarını alamıyoruz diye yakınan okuyucular, Alev sizin için bir cevher kesinlikle. Kaçırmayın onu! :)