Biz, Ölümlüler bitti. Kitap hakkında ne diyeceğimi bilemiyorum açıkçası. Yaşanılanlar karakterin hayal gücü mü yoksa gerçek mi diye düşündürmesi tatlı bi ironi yaratıyor.
Kitap dendiği kadar sıradışı. Ama bu sıradışılık herkesi tatmin eder mi? Asıl soru bu. :) Kitapta varla yok arası bir felsefe var gibiydi. Hani onu da ben mi zorladım da çıkardım yoksa yazarın sunduğu bir düşünce miydi emin olamıyorum.
Mesela, kitabın bizlere, "Yetişkinler dünyayı olağan görüp çoktan gündelik
hayatın akışına kendileri kaptırıp yüz yıllık güzellik uykusuna dalmışlar. Çevrede olup bitenlere kuşkusuz gençliklerinde olduğu gibi merak ve heyecan ile bakmayı unutmuşlardı. Gençler ise hayatı tüm heyecanı ve çeşitliliğe ile yaşıyor, ta ki yetişkinliğe adım atana kadar. Sonrasında her ne yaşadılarsa, yaşanılanlar lise çağlarında kalıp kaybolup gidiyordu." anlatmak istediğini düşünüyorum ama kesinlik katamıyorum düşünceme.
Yazarı ne kadar yakalayabildim ne kadar yönlendirdiği yönde okuyabildim bilemiyorum. Dediğim gibi sıradışı bir kitaptı. İsteğim neydi kitaptan onu bile çözemedim çoğu zaman. :)
"Biz, Ölümlüler"i elbette @angelsbooks ile birlikte okuduk. Onunla kitap okuyor olmak beni her zaman çok daha keyiflendiriyor. Yine aksi olmadı. Bana eşlik ettiğin için teşekkür ederim. 😋💕
Ya Seçilmiş Kişi değilseniz?
Ya zombilerle, ruh emici hayaletlerle ya da o mavi parlak gözlü, ölüm getiren, yeni çıkan şey her ne ise onunla savaşması gereken kişi değilseniz?
Ya sadece liseden mezun olmak, baloya gitmek ve birileri okulu tekrar havaya uçurmadan Henna'ya çıkma teklifi etmek isteyen Mickey gibiyseniz?
Çünkü bazen her hafta bir yenisi yaşanan krizlerden daha büyük sorunlar da vardır ve bazen sıradan hayatınızdaki sıradışı şeyleri keşfetmeniz gerekir.
Dağ aslanları en yakın arkadaşınıza tapıyor olsa bile.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder