Yazarın diline, gözlemlerini aktarış biçime hayran kaldım. Dönüp baktığımda bana safi inceleme olarak sunulmuş olsa belki sıkılır giderdim ama kitaba kendimi kaptırıp okuduğum, okurken de betimlemeleri ve düşünceleri ile beni heyecanlandırdığı için okumaktan büyük keyif aldığım bir eser oldu.
Yazar bizleri, doğu avrupanın ikinci dünya savaşı dönemlerinde karşılıyor. Halk demokrasilerinde insanların, ağırlıklı olarak edebiyatçıların düşüncelerini ve yapılarını aktarıyor bizlere. Tam bir düşünce tarihi metni.
Okudukça insana katan, düşündüren, sorgulatan bir eser. Tertemiz çeviri ve editörlük de kitabın keyfine keyif katıyor.
İsterim ki bu lezzeti herkes okusa. Pişman olunacak bir kitap değil kesinlikle.
〰
Hep sert, açık ve arı insanın özlemini çektim ama insanın nasıl olduğuna bakarken utançla gözlerimi kaçırdım ve kendimden de utançla kaçırdım gözlerimi çünkü onun bir benzeriydim.
〰
Bir şeyden özgürlük, bu çok şeydir ama yeterli değildir; bir şeye doğru özgürlükten çok daha az şeydir.
〰
Mademki -diye akıl yürütür insan- kendimi, değişimine hiçbir etkimin olamayacağı şartlar içinde bulmuşum, üstelik bir kez yaşanıyor ve yaşam da durmadan akıp gidiyor, öyleyse yaşamımı, olabilecek en iyi şeye dönüştürmeye çalışmalıyım. Ben, denizin dibindeki bir kayaya yapışıp kalmış bir deniz kabuğuyum. Üzerimde Fırtınalar kopar, büyük büyük gemiler geçer üzerimden ama benim çabam o kayaya tutunup kalmak içindir çünkü suya kapılıp da yüzeye çıkarsam ölür giderim ve benden geriye tek bir iz kalmaz.
Dünya Edebiyatının En Büyük Yazarlarından Czeslaw Milosz’dan Bir Başucu Kitabı:
“Tutsak Edilmiş Akıl” - 1980 Nobel Edebiyat Ödülü Baskıya, Tek Tip Topluma, Korkuya ve Otoriterliğe Büyük Bir Reddiye
“Totalitarizmi anlama rehberi.”
-The New York Times Book Review-
“Sanki bugünler için yazılmışçasına değerli.”
-Jerzy Kosinski-
“Şimdi yersiz yurtsuzum. Haklı bir ceza. Ama belki de, “ebediyete kadar tutsak olanlar” benim dudaklarımla konuşsunlar diye doğmuşumdur, değil mi? Ne diye kendimi gerektiğinden fazla sakınacakmışım ki ve devlet yayınevinden çıkan Polonya şiiri klasikleri antolojilerinde adım geçsin diye, şairin belki şair oluşunun tek gerekçesini oluşturan şeyden vazgeçecekmişim ki?
Arkadaşım, çıplak gücü, ona çeşitli isimler vererek onaylıyor. Yollarımızı ayırdık. Kendimi kaybedenlerin mi yoksa kazananların mı tarafında bulduğum, umurumda bile değil. Tek bir şey biliyorum: Eğer arkadaşım, zaferin tatlı meyvelerini yiyecekse, yerküre uzun yüzyıllar için planlı şekilde imar edilecekse, o güne kadar yaşayacaklara yazık. Şimdi yataklarında uyuyorlar ya da aptal eğlencelere veriyorlar kendilerini ve gerçekten her bir eylemleriyle yok oluşa hizmet etmeye uğraşıyorlar. Yalnız, onları yok edecek olan şey, onlardaki insanı özgürleştirmeyecektir. Eğer arkadaşım, tapındığı gücün bir zorunluluk olmadığına inanacak güçte olursa, gezegenimiz korkunç savaşlar ve kanlı devrimler dönemine girecektir, ama arayış bitmeyecek ve umut kalacaktır.”
-Czeslaw Milosz-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder